Architekt:
Henryk Marconi.
Czas powstania:
połowa XIX w.
Studnie znajdowały się po dwóch stronach alei głównej Ogrodu Saskiego. Jedna po jej północnej stronie, blisko Pałacu Saskiego, na wysokości fontanny. Druga po stronie południowej, w następnej poprzecznej alejce za fontanną.
Pierwotnie były to kwadratowe obiekty murowane, w późniejszym czasie zostały zastąpione studniami żeliwnymi.
Przy studniach pensjonariusze Towarzystwa Dobroczynnego podawali spacerującym, za dobrowolną opłatą, kubki z wodą.
Trzecia studnia, zasypana w II poł. XIX w. , znajdowała się nieopodal pałacu Brühla.
W 1936:
w miejscu studni południowej, w 50-tą rocznicę uruchomienia warszawskich wodociągów, została ustawiona pijalnia wody - istniejąca do dnia dzisiejszego.
Losy studni na północ od głównej alei Ogrodu nie są nam znane - obecnie studnia nie istnieje.
