Muzeum / firmowy / Id: 220

Wstęp

- Wspomniany w treści pisma profesor Domaniewski to Czesław Domaniewski (1861-1936), architekt, pedagog; 1889 ukończył Wydział Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, po powrocie do Warszawywy 1890 pracował u J. Dziekońskiego przy projektowaniu kościoła św. Karola Boromeusza na Powązkach i przebudowie kościoła św. Aleksandra; 1891-1912 Domaniewski był głównym architektem Drogi żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej; zbudował wówczas m.in. dworzec przyjazdowy od ul. Chmielnej, opracował nie zrealizowany projekt dworca centralnego; następnie prowadził prywatną praktykę architektoniczna, w jej ramach zaprojektował i zbudował m.in. 1913 Szpital im. Karola i Marii dla Dzieci przy ul. Leszno oraz gmach Wyższej Szkoły Wojennej i Szkoły Inżynierii Saperów; zbudował dom własny przy ul. Górnośląskiej; 1911-18 wykładał budownictwo wiejskie w Wyższej Szkole Rolniczej i na kursach przemysłowo-rolniczych, był też wykładowcą na Wolnej Wszechnicy Polskiej i 1915 brał czynny udział w organizowaniu Politechniki Warszawskiej, 1915-29 wykładał budownictwo w tej uczelni, 1917-20 dziekan Wydziału Architektory, opublkował wiele prac naukowych, z zakresu budownictwa.

Encyklopedia Warszawy, PWN 1975


- Kościół w Krasnem w pobliżu Przasnysza był od wieków zwiazany z rodziną Krasińskich. Gdy w 1570 r. spłonął drewniany kościół Franciszek Krasiński, podkanclerzy wielki koronny i biskup krakowski ufundował nowy, murowany. W latach siedemdziesiątych XVII w. na zlecenie Jana Dobrogosta Krasińskiego, dokonał dalszej przebudowy kościoła najwybitniejszy architekt tych czasów Tylman z Gameren. Kościół uszkodzony w 1915 roku przez niemiecką artylerię, został odbudowany staraniem ówczesnych właścicieli Krasnego Adama Czartoryskiego i jego żony Ludwiki z Krasińskich. Prośba o "wydanie okazicielowi niniejszego elewacji kościoła w Krasnem" (chodzi oczywiście o plany lub zdjęcia) wiąze się właśnie z odbudową uszkodzonego kościoła.


- Nie wiemy jaka instytucja była adresatem tego pisma. Możliwe, że bylo skierowane do Wydziału Zabytków i Muzeów Ministerstwa Sztuki i Kultury lub też do Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości.