Architekci:
Zygmunt Plater-Zyberk i Juliusz Żórawski.
Budowa:
1931.
Budynek frontowy wzniesiono na działce, na której końcu znajdowała się wcześniejsza oficyna tylna. Planowano połączyć oba budynki prostopadłą do ulicy oficyną środkową, której powstanie przewidywano na rok 1932, ale plany te nie doczekały się realizacji.
Ze względu na panujący ówcześnie kryzys, gmach, mimo nowoczesnej, modernistycznej stylistyki, zbudowano sposobem gospodarczym, przy użyciu materiałów tradycyjnych – cegły i drewna, z którego powstały wszystkie stropy. Wydatnie obniżyło to koszty budowy, która trwała tylko 7 miesięcy.
Zniszczony:
Budynek został spalony w 1944 w trakcie Powstania Warszawskiego, lub po jego zakończeniu. Drewniane stropy uległy całkowitemu spaleniu i kamienica praktycznie nie nadawała się do odbudowy. Rozbiórka murów nastąpiła wkrótce po 1946.
