Architekt:
nieznany - być może Antonio Corazzi.
Budowa:
1829.
Kamienica wzniesiona dla Samuela Resche, kupca, sędziego Trybunału Handlowego.
Budowla była niespotykanie długa, dwupiętrowa, 23-osiowa, z dwoma płytkimi ryzalitami. W ryzalitach były umieszczone bramy, a balkony nad nimi i okna ujęto w zespoły czterech pilastrów. Kondygnacje oddzielały wydatne listwy. Podwórze dzieliła na dwie części wcześniej wystawiona oficyna. Po wybudowaniu korpusu głównego przylegała doń pod kątem prostym.
W 1836 kamienica została odkupiona przez Mayera Bersohna.
Przebudowy:
- po 1836 w podwórzu wybudowano dwupiętrowy spichlerz na cukier;
- przed 1939 kamienica frontowa uzyskała dwa dodatkowe, fasadowo cofnięte pietra.
Na przełomie XIX/XX w. i w okresie międzywojennym dom był siedzibą wielu instytucji, fabryk i składów. Mieściły się tu m.in.: kantor domów bankierskich A. Epsteina i Levyego, szkoła powszechna nr 22, biuro patentowe Józefa Strzeleckiego, zarząd fabryk drożdżowo-gorzelnianych „Henryków”, bielskie przedsiębiorstwo fabryk chemicznych „Promonta”, fabryka fortepianów Antoniego Hofera, zakład siodlarski Karola Wejshejta, fabryka piór stalowych K. Wasilewskiego, pracownia konfekcji damskiej „Mariette”, pracownia ubiorów męskich J. Kogana, skład cementu Stanisława Baumana. W domu tym mieszkał też Leopold Lewin, literat, poeta i tłumacz poezji.
Zniszczona:
1944.
