Architekci:
Stefan Monasterski, inż. Leon Antoszewski
Budowa:
1927-1934
Budynek o powierzchni 33 tys. m2 pierwotnie był przeznaczony na zakład opiekuńczy dla pensjonariuszy Schroniska św. Teresy (ul. Floriańska 2) - starców i ozdrowieńców opuszczających szpitale lub chłopców uczących się rzemiosła.
W 1929 r. w wyniku nieotrzymania dalszych kredytów wykończony w 55% budynek został przejęty przez Bank Gospodarstwa Krajowego i przeznaczony na Dom Legionowy dla inwalidów oraz rodzin poległych legionistów.
Nie w pełni wykończony powodował liczne skargi lokatorów.
Skrzydło od strony ul. Lisa Kuli 16 w latach 1931-39 r. zajmowało Gimnazjum, a następnie Liceum i Gimnazjum męskie im. ks. Józefa Poniatowskiego (wcześniej szkoła mieściła się w budynku przy Jagiellońskiej 38).
W 1932 r., w wyniku przeprowadzonej kontroli, stwierdzono, że gmach, który został wybudowany dla potrzeb schroniska, nie odpowiada wymogom stawianym budynkom zamieszkiwanym przez lokatorów prowadzących indywidualne gospodarstwa domowe, jak również stanowi poważne zagrożenie dla stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowgo. Komisariat Rządu m.st. Warszawy nakazał opróżnienie gmachu z lokatorów.
Magistrat przejął całą działkę i budynek w 1934 r., przeznaczając go w całości na cele oświatowe.
Od 1934 r. w skrzydle od strony ul. Felińskiego 15 działały dwie szkoły powszechne nr 64 i nr 68 oraz dzielnicowa filia biblioteki publicznej.
W listopadzie 1935 szkoła powszechna nr 64 otrzymał imię Adama Skwarczyńskiego.
Przebudowy:
1931 – na potrzeby gimnazjum im. Poniatowskiego
1934 – na potrzeby szkół powszechnych i biblioteki
W czasie II wojny św. w gmachu mieścił się niemiecki szpital wojskowy Reservelazarette 13.
Zniszczony:
Poważnie zniszczony w 1944 r.
Odbudowany:
po wojnie.
Jesienią 1945 r. w budynku uruchomiono Szkołę RTPD im. B. Limanowskiego (przeniesioną z przedwojennej siedziby w budynku I kolonii WSM), późniejsze Liceum im. B. Limanowskiego, które mieści się w nim do dzisiaj.
