Pierwotnie:
pomiędzy 1660 i 1669 wzniesiono na posesji parterowy domek piekarza Matyasza Rudnickiego, przed 1700 nadbudowany i zapewne w późniejszym czasie (przed 1733) rozebrany pod nową inwestycję.
Budowa:
przed 1743 (lub nawet przed 1733) jako dom 5-osiowy, 3-piętrowy z facjatkami (dom frontowy), charakteryzujący się skromną elewacją kontrastującą z bogatym wystrojem ścian szczytowych górujących nad sąsiednimi budynkami (obecnie nr 63 i nr 67). W momencie powstania najwyższy budynek mieszkalny Krakowskiego Przedmieścia (wówczas skala zabudowy nie przekraczała 1 piętra). Według M. Kwiatkowskiego już od czasu powstania budynek miał na celu zarabiać czynszami z wynajmu lokali. Tym samym jest jedną z najstarszych czynszówek w mieście.
Wiadomo, że parcela była w 1743 własnością niejakiego Rauza, zapewne mydlarza (stąd nazwa kamienicy), w 1754 Macieja Kurowskiego, w 1796 kupca Filipa Antoniego Campioniego.
Przebudowy:
- przed 1800 wzniesiono dom przy Koziej 40 (również 5-osiowy, 3-piętrowy), a po 1819 zbudowano oficyny północną i południową;
- po 1819 nadbudowano dom Kozia 40 o jedno piętro;
- między 1882 a 1884 przeprojektowano wystrój domu od Krakowskiego Przedmieścia.
W XIX w. na posesji działało kilka lokali usługowych. W okresie 1815-30 wzmiankowane są magazyn bławatny Fryderyka Zajdla i sklep ze strojami damskimi A. Seydla; podobieństwo nazwisk wskazuje na to, że może to być tożsamy zakład, jedynie omyłkowo wykazany dwukrotnie w taryfie. Niewykluczone, że w zbliżonym okresie istniały: sklep ze strojami damskimi Urszuli Lindner i z futrami Jana Sołowiowa.
Od 1830 w kamienicy działał zakład litograficzny ze składem rycin, a na przełomie XIX i XX wieku sklep fotograficzny P. Lebiedzińskiego (wzmiankowany 1893 i 1909).
Zniszczona:
spalona i częściowo zburzona we wrześniu 1944.
Odbudowa:
w latach 1950-51 według projektu zespołu pod kierunkiem Teodora Burszego (Anna Boye-Guerquin, Jan Idzikowski, Władysław Witkowski, Wanda Netto, Franciszek Kumant) jako część osiedla ZOR Krakowskie Przedmieście. Kamienicę frontową odbudowano z zachowaniem gabarytu, układu osi i z elewacją łączącą elementy detalu barokowego i eklektycznego. Na nowo zaprojektowano kamienicę od Koziej (przywracając jej pierwotny rozmiar 3 pięter). Na miejscu oficyn zaprojektowano zieleniec.
