Budowa:
1828-29.
Kamienica, pierwotnie dwupiętrowa, powstała dla pułkownika Benedykta Zielonki.
Przebudowa:
w latach 80 XIX wieku nadbudowana o jedno piętro i obdarzona wystrojem neorenesansowym. Kamienica
otrzymała także zwieńczenie w postaci wysokiego dachu mansardowego.
Zniszczona:
spalona po upadku Powstania Warszawskiego, rozebrana na zlecenie BOS-u w 1946 roku i zastąpiona nowym zharmonizowanym z otoczeniem obiektem.
