Architekt:
Tylman z Gameren.
Budowa:
około 1690-97.
Pałac powstał dla Dominika Radziwiłła - od 1690 Kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pomiędzy pałacem a Miodową znajdowały się oficyny, za pałacem podłużny ogród.
Od 1744 właścicielem pałacu jest biskup Andrzej Załuski, współwłaściciel sąsiedniej działki, na której wznosił się pałac Biblioteki Załuskich.
Około 1757 wzniesiono nowe oficyny przy Miodowej według projektu Jakuba Fontany.
Od 1759 pałac ponownie w rękach Radziwiłłów, a od 1762 częściowo, a od 1775 w całości użytkowany przez Czartoryskich.
Uszkodzony w czasie Powstania Kościuszkowskiego w 1794.
W latach 1807-09 zaniedbany pałac mieścił koszary i lazaret wojsk austriackich.
W 1825 właścielem pałacu staje się generał Ludwik Pac.
Przebudowy:
- rozpoczęta w 1824 według projektu Henryka Marconiego. Pałac otrzymał nową klasycystyczną elewację ozdobioną sześcioma rzeźbami autorstwa Ludwika Kauffmanna. Został również znacznie rozbudowany o skrzydła prostopadłe do pałacu, połączone z nim wąskimi łącznikami.
Na miejscu dawnych oficyn wzdłuż Miodowej Marconi wzniósł dwa dwupiętrowe pawilony połączone wnęką, w którą została wkomponowana reprezentacyjne brama wjazdowa do pałacu.
W końcowej części ogrodu, wzniesiono dwa półkoliste budynki stajni, połączone bramą w formie łuku triumfalnego.
W 1832, po upadku Powstania Listopadowego i wobec emigracji Paca, pałac przeszedł pod zarząd Skarbu Państwa.
- w latach 1848-50 przebudowa na siedzibę Rządu Gubernialnego (pod kierunkiem Stefana Balińskiego) - w tym czasie dobudowano od strony ogrodu taras i schody (rozebrane w latach międzywojennych).
W latach 1875-1915 w pałacu mieścił się rosyjski Sąd Okręgowy. Coroczne remonty powodowały niszczenie kolejnych fragmentów dawnego wystroju - np. w 1908 zniszczono rzeźby wieńczące elewację.
W związku z koniecznością budowy gmachu Hipoteki (która do tej pory mieściła się w pałacu) rozebrano około 1908 jeden z budynków stajni. Na potrzeby komunikacji pomiędzy pałacem a Hipoteką zbudowano na wysokości drugiego piętra pałacu kryty łącznik.
Restauracja:
po 1915 w pałacu rozpoczął działalność polski Sąd Okręgowy.
W 1924 rozpoczęto inwentaryzację, a od 1925 prace restauracyjne: wyburzono XIX-wieczne przybudówki, rozebrano schody od strony ogrodu, oraz dokonano całkowitej renowacji wnętrz. Być może wówczas rozebrano łącznik pomiędzy pałacem a Hipoteką.
Zniszczony:
spalony w 1939, zniszczony w 1944.
Odbudowany: w latach 1947-50 według projektu H. Białobrzeskiego i Cz. Konopki z przeznaczniem na Ministerstwo Zdrowia. Elewację od strony dziedzińca odbudowano wedłu projektów Marconiego, natomiast elewację ogrodową według zmodyfikowanego oryginalnego projektu Tylmana z Gameren.
