ArchitekCI:
Barbara Brukalska, Stanisław Brukalski, konstrukcja Stanisław Hempel
BUDOWA:
1927-1928r
Dom własny Barbary i Stanisława Brukalskich, ikona architektury polskiego modernizmu lat międzywojennych.
Autorami było małżeństwo awangardowych architektów związanych z ruchem Praesens. Wdrażali oni w życie idee modernistyczne, które zrewolucjonizowały na początku XX wieku myślenie o sztuce, projektowaniu i budownictwie.
Budynek bezpośrednio inspirowany stylem de Stijl (szczególnie powstałą kilka lat wcześniej willą w Utrechcie proj. Gerrit Rietveld). Zarówno bryła budynku (przenikające się geometryczne płaszczyzny, duże przeszklenia), jak i układ pomieszczeń (otwarte przestrzenie, podział na strefy funkcjonalne) świadczą o niezwykłym nowatorstwie tej inwestycji.
Budowla prekursorska także pod względem technicznym. Jak piszą sami architekci na łamach czasopisma „Dom, Osiedle, Mieszkanie” w 1930 roku: „Techniczne wykonanie użytkowego płaskiego dachu jest dzisiaj już zupełnie opanowane i niezbyt kosztowne, odprowadzenie wody z dachu wewnątrz domu wprost do kanału daje zupełnie dobre rezultaty, a unika się wiszących lub leżących rynien i zewnętrznych rur spustowych”.
Jest to jeden z najważniejszych obiektów mieszkaniowych w historii polskiej architektury, opisywany w literaturze jako pierwsza w pełni awangardowa realizacja w Polsce.
PRZEbudowaNA:
Zabudowano taras na dachu
