Po zburzeniu wcześniejszej dwupiętrowej kamienicy nowy właściciel posesji - Artur Spitzbarth wzniósł kamienicę według własnego projektu. Elewacja budynku została wyłożona czerwoną licówką ceramiczną i otrzymała neobarokowy wystrój. Na zapleczu wystawiono dwie oficyny - wąską, boczną, która łączyła się z domem frontowym i poprzeczną, przylegającą do północnego skrzydła budynku.
Zniszczona:
we wrześniu 1939 bomba zburzyła narożnik kamienicy aż do fundamentów, uszkodzenie to zabezpieczono prowizorycznie podczas okupacji. Kamienica spłonęła w 1944, zachowując mury i część wystroju.
Odbudowana:
w 1946 rozebrano wszystkie oficyny, a mury domu frontowego obniżono do wysokości pierwszego piętra. Jednocześnie odbudowano do tej samej wysokości zburzony narożnik. Pełną odbudowę przeprowadzono w latach 1948-1949, podwyższając budynek o drugie piętro i nadając mu nowy, klasycyzujący wystrój. Skrzydło od strony ul. Foksal otrzymało dodatkowo niskie trzecie piętro.
