Budynek powstał dla doktora Wincentego Brodowskiego z przeznaczeniem na zakład wodoleczniczy.
Oprócz zakładu w budynku znajdowały się mieszkania do wynajęcia - jednym z lokatorów był Michał Elwiro Andriolli.
Rozbudowa:
na początku XX w. (?) budynek rozbudowany o trzyosiowy segment wzdłuż ul. Sewerynów (od strony skarpy tylko dwie osie).
Przebudowany:
przed 1918 trzyosiowy segment oraz jedna oś pierwotnego budynku podwyższone o jedno piętro oraz rozbudowane o nową siedmioosiową kamienicę przy Sewerynów 10 (?) ujednoliconą architektonicznie ze starszym budynkiem.
Być może równocześnie z w/w pracami budowlanymi uproszczono wystrój elewacji budynku likwidując naczółki okien oraz elementy zdobienia wokół okien.
Zniszczony:
w 1944
Odbudowany:
po 1945 mury wypalonego budynku oraz kamienicy przy Sewerynów 10 wykorzystano do budowy nowego czteropiętrowego domu o ujednoliconej elewacji.
