Budowa:
początek XX w..
Budynek wzniesiono w miejscu parterowego pawilonu wozowni saskiej z połowy XVII w., przebudowanego w 1836 (należącego do zespołu Kuźni Saskich. Od początku swojego istnienia mieścił Komendę Miasta - z początku rosyjską, w latach 1915-18 - niemiecką i od 1918 - polską.
Przebudowany:
W 1925 ukończono remont elewacji, zmieniając jej wystrój oraz dodając tympanon.
Ukończony w 1935 dom oficerski FKW w miejscu kuźni saskich wprowadził znaczny dysonans w architekturze całej pierzei - Komenda Miasta jakby zapadała się między dwa dominujące nad nią budynki. Fundusz Kwaterunku Wojskowego przystąpił więc do ponownej przebudowy Komendy, tym razem według projektu C. Przybylskiego, który w 1935 opracował plan regulacji całego Pl. J. Piłsudskiego. Prace ukończono 10 XI 1937 pod kierunkiem A. Sygietyńskiego, gdyż projektant zmarł w 1936. Po tej przebudowie budynek osiągnął kubaturę 4722 m3.
Gmach powiększono po obu stronach o dwie osie, tym samym łącząc go z gmachem Najwyższego Sądu Wojskowego i blokiem FKW. Ścianę frontową na całej długości zwieńczyła potężna attyka z płaskorzeźbionym godłem państwowym i datą "MCMXXXVI". Dodanym osiom, nadano formę ryzalitów i zwieńczono je rzeźbami lwów - pierwotnie projektowanych jako kroczące, ostatecznie leżących. Na tarasie przed głównym wejściem, kamienne słupki połączone łańcuchami zastąpione zostały takimiż kulami. Autorem wystroju rzeźbiarskiego był prawdopodobnie Mieczysław Lubelski. Spośród innych modyfikacji warto wymienić również przebicie dodatkowych drzwi, służących zmianie warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza.
W czasie wojny:
budynek zajęty został przez Wehrmacht, pełnił nadal funkcję Komendy Miasta - zniszczono wówczas Orła na attyce. Poważniejsze uszkodzenia nastąpiły w 1944.
Po wojnie:
zajęty ponownie przez Wojsko Polskie, odbudowany ok. 1951 według projektu Bohdana Pniewskiego, mieści do dnia dzisiejszego Dowództwo Garnizonu Warszawa, a także Ordynariat Polowy WP.
