Architekci:
Apoloniusz Nieniewski i Henryk Julian Gay.
Budowa:
1903-04.
Budynek powstał jako pierwszy w Warszawie miejski zespół szkół powszechnych - po doprowadzeniu budowy do wysokości drugiego piętra według projektu A. Nieniewskiego, prace kontynuował H. J. Gay, który nieco zmodyfikował projekt.
Początkowo gmach mieścił osiem szkół jednoklasowych, a w okresie międzywojennym Szkoły Powszechne nr 49 i 51. Poza tym w budynku Zarząd Miejski prowadził kursy dla dorosłych i szkołę wieczorową dla pracujących; w dużej sali gimnastycznej często odbywały się rozgrywki urządzane przez Praskie Towarzystwo Sportowe.
W okresie wakacji 1920 roku w budynku formowały się pododdziały 236 pułku piechoty Armii Ochotniczej im. Weteranów 1863 roku, które wkrótce ze swym kapelanem Ignacym Skorupką wyruszyły na zwycięski bój pod Ossowem. Wydarzenie to upamiętnia tablica odsłonięta w 2010 na powojennym budynku wzniesionym na miejscu gmachu szkolnego.
W 1936 na fasadzie budynku od strony ul. Sierakowskiego odsłonięto tablicę upamiętniającą patrona ulicy – Józefa Sierakowskiego, starszego cechu rzeźników warszawskich, bohatera insurekcji kościuszkowskiej. Fundatorami tablicy byli pracownicy Giełdy Mięsnej mieszczącej się nieopodal przy ul. Kępnej.
Zniszczony:
zbombardowany we wrześniu 1939, ruiny rozebrano w okresie okupacji.
