Budowa:
pod koniec XVIII wieku na posesji wzniesiono murowaną altanę ogrodową – trójkondygnacyjną, ośmioboczną, której dach wieńczyła ozdoba w kształcie karczocha, od którego pochodzi nazwa pałacyku.
Przebudowy:
- 1845–46 altanę wkomponowano w bryłę nowopowstałej willi Jana Kantego Sokołowskiego, zaprojektowanej w stylu romantycznego neogotyku angielskiego przez Antonia Corazziego. W latach 60-tych i 70-tych XIX wieku budynek zajmował Zakład leczniczy dla kobiet dra Rogowicza i dra Bernharda.
- w latach 1884 – 86 dokonano rozbudowy willi do obecnych rozmiarów według projektu Leandra Marconiego. Równocześnie po południowej stronie willi wzniesiono nowy budynek – oba miały być przeznaczone dla Henryka Marconiego i zapewne miały stanowić jedno założenie. Śladami takiego połączenia są zharmonizowane gabaryty obu budynków, eklektyczne elewacje z przewagą form barokowych u obu z nich. Dość szybko jednak sąsiedni gmach trafił w ręce innego właściciela i stał się odrębną całością z osobnym numerem hipotecznym i policyjnym i od tego momentu znany jest jako willa Ludwika Jaroszyńskiego.
Obecnie:
Nieznacznie uszkodzony podczas wojny, odremontowany po 1945.
W części pomieszczeń zachowały się ślady sprzed poprzednich przebudów – zarówno XVII-wiecznej altany, jak i willi Sokołowskiego. Obecnie razem z sąsiednią willą Ludwika Jaroszyńskiego znów tworzy jeden kompleks zajmowany przez Ambasadę Republiki Litewskiej, oba budynki zachowały jednak osobne numery i stanową odrębne posesje.
