1927-29.
Budynek wybudowano jako jeden z elementów kompozycyjnych wytyczonego w 1923 Placu Narutowicza - wklęsła, łukowo wygięta główna fasada kamienicy miała podkreślać półkolisty kształt placu (obecnie większego niż pierwotnie planowany). Od strony Filtrowej do budynku dobudowano oficynę o krótkiej, siedmioosiowej fasadzie, oraz oficynę poprzeczną łączącą się z oficynami sąsiedniego domu PKO przy Filtrowej 68.
Zniszczony:
- uszkodzony we wrześniu 1939.
- w 1944 podczas Powstania Warszawskiego budynek został całkowicie spalony.
Odbudowa:
w 1946 uszkodzoną fasadę rozebrano aż do parteru. W kolejnym roku budynek odbudowano według projektu Jerzego Wierzbickiego, wprowadzając szereg zmian: całkowicie zmieniono fasadę bez odtworzenia balkonów; zrezygnowano także z jakiegokolwiek wystroju i rekonstrukcji mansardowego dachu.
Na fasadzie przetrwała jedynie tabliczka z inskrypcją „Dom ten jest własnością Pocztowej Kasy Oszczędności AD 1929”.
Podczas odbudowy powstało także nowe skrzydło budynku, wystawione w linii ulicy Grójeckiej i przypisane jej numeracji.
