po lewej elewacja od strony Resursy Kupieckiej
elewacja wciśnięta pomiędzy Bank Landaua a d. Resursę Kupiecką
OBIEKT ISTNIEJE
FOT:
Architekci:
Ludwik Paradistal, Ludwik Krakowski.
Budowa:
projekt trzypiętrowego biurowca dla Centrali Związku Kupców został zatwierdzony w czerwcu 1938 a symboliczne położenie kamienia węgielnego pod budynek odbyło się 26 października tego samego roku. Gmach miał wypełnić prawie całkowicie działkę o specyficznym kształcie, wciśniętą między istniejące już budynki. Przed wrześniem 1939 udało się wznieść żelbetowy szkielet gmachu, ale wybuch wojny całkowicie wstrzymał prace.
Okres powojenny:
niewykończona żelbetowa konstrukcja przetrwała wojnę, ale w związku z powiększeniem placu Bankowego (przemianowanego na plac Dzierżyńskiego) i planowanej budowie reprezentacyjnej wschodniej pierzei placu w duchu socrealistycznym, miała zostać wyburzona wraz z otaczającą ją zabudową. Taki los spotkał na początku lat 50. XX wieku oficyny Wielkiej Synagogi, które przylegały ścianą szczytową do nieukończonego gmachu Centrali Związku Kupców. Żelbetowa konstrukcja uniknęła jednak zburzenia w związku z odejściem od socrealistycznej koncepcji zabudowy placu i przetrwała kolejne lata w niezmienionym stanie.
W końcu lat 50-tych XX szkielet budynku stał się scenografią dla etiudy Jerzego Skolimowskiego "Hamleś".
Ukończenie budowy:
na początku lat 60. XX wieku przy placu wzniesiono długi, funkcjonalistyczny blok mieszkalny, częściowo obudowując nim szkielet gmachu Centrali Związku Kupców, który wykończono z przeznaczeniem na cele biurowe.
