1938-39.
Budowę, na miejscu wcześniejszych zabudowań, przerwał wybuch II wojny św. Ceglane elewacje miały być licowane kamieniem lub wyprawione tynkami mineralnymi.
Kompleks składający się z dwóch budynków rozdzielonych dziedzińcem wznosił się pomiędzy Rybakami, a Wybrzeżem Gdańskim. Zgodnie z warunkami rozpisanego konkursu, pomiędzy budynkami znajdował się prześwit z widokiem na wyrastającą ponad zieloną skarpą fasadę pałacu Kotowskich i kopułę kościoła Sakramentek przy Rynku Nowego Miasta.
W jednym z budynków (południowym ?) miały się znajdować biura Światowego Związku Polaków z Zagranicy, Funduszu Szkolnictwa Polskiego za Granicą, Instytutu Badań Narodowościowych i Związku Pisarzy i Publicystów Emigracyjnych, reprezentacyjny hol i duża sala konferencyjna, której strop dźwigała żelbetowa kratownica, stylizowana na kasetony. W drugim z budynków chciano umieścić internat dla stypendystów kursów "Wiedzy o Polsce", schroniska dla wycieczek Polaków z zagranicy na 150 miejsc i kilkanaście pokoi hotelowych.
Budynek otwarto i poświęcono w sierpniu 1939 r.
Zniszczony:
uszkodzony we wrześniu 1939,
Podczas okupacji budynek zamieszkiwali bezdomni i uchodźcy.
Zniszczony w 1944 - ruiny rozebrane w latach 60-tych.
Obecnie w miejscu budynków Domu Polonii znajduje się multimedialna fontanna.
