Ulotka wzywajaca na zebranie członków Straży Narodowej z grudnia 1918 roku.
zbiory własne muzeum
Straż Narodowa powstała w Warszawie w VII-IX 1918 roku na bazie warszawskiego "Sokoła", Towarzystwa "Rozwój" i organizacji dowborczyków. Dowodzona początkowo przez płk. J. Wroczyńskiego, następnie od XI 1918 przez płk. B.Jaźwińskiego. Statutowym zadaniem Straży Narodowej była ochrona mieszkańców Warszawy przed anarchią, ochrona majątku i pomoc władzom miejskim. Brała udział w rozbrajaniu okupantów w XI 1918; następnie utrzymywana przez władze miejskie pełniła slużbę pomocniczą dla Milicji Miejskiej. Podzielona w Warszawie na 5 rejonów (naczelnicy: J.Gebethner, K. Noskiewocz, K.Starzyński, E.Rauer, T.Dmowski). Działała także w okolicach Warszawy - Piaseczno, Wilanów, Jabłonna. Na przełomie XI-XII 1918 liczyła ok. 6000 członków. Prawicowy charakter Straży Narodowej spowodował w XII 1918 konflikt z władzami i redukcję do 2000 członków. Po zamachu płk. M. Januszajtisa 4-5 I 1919, w którym Straż Narodowa wzięła czynny udział, rozbrojona i zlikwidowana do połowy I 1919 r.
Źródło: Encyklopedia Warszawy, PWN, Warszawa; 1994
 |