Budowa:
1750-70.
Dwupiętrowa, pierwotnie późnobarokowa (?) kamienica nieustalonego architekta została wybudowana na gruntach jurydyki Ordynackiej, założonej w 1739 roku przez ordynata Michała Zamojskiego. "Rewizya gospód Starey i Nowey Warszawy" z 1792 informuje, że kamienica zamieszkiwana była przez miecznika koronnego Franciszka Proczkowskiego z 32-osobową służbą, zaś "Przewodnik warszawski" na rok 1827 Jana Glücksberga podaje, że mieszkał tu dowódca polskiego Korpusu Żandarmerii – Antoni Strażyński.
Przebudowana:
po 1860 kamienica została gruntownie przebudowana lub zbudowana na nowo.
W okresie międzywojennym na parterze budynku działał skład apteczny Gustawa Anca, natomiast całe pierwsze piętro zajmowało założone w 1863 roku Towarzystwo Ubezpieczeń „Vesta”. Pozostałe lokale zajmowały mniejsze firmy w rodzaju pracowni mundurów B. Kokoszki.
W latach 30-tych na narożniku budynku na wysokości pierwszego piętra zainstalowano neon restauracji.
Spalona:
spalona w czasie walk powstańczych we wrześniu 1944.
Odbudowana:
1949-50.
Podczas powojennej odbudowy zmniejszono liczbę i rozkład okien w fasadzie, uproszczono dekorację, zlikwidowano attykę i dołożono wystawki w dachu od strony Nowego Światu i Ordynackiej. Ujednolicono także elewację skrzydła od strony Ordynackiej, dostosowując ją do wyglądu elewacji części narożnej kamienicy, oraz rozbudowano to skrzydło, zabudowując praktycznie całe podwórze kamienicy.
