Jedna z czterech prochowni na terenie Cytadeli Warszawskiej.
Budowa:
1832-34.
Zniszczona:
1923.
O godz. 9:00 13 października 1923 nastąpił wybuch składowanego tu prochu produkcji włoskiej, używanego w pociskach artylerii ciężkiej. Prochownia została dosłownie zmieciona z powierzchni ziemi, a w jej miejscu utworzył się lej 10-metrowej głębokości. W mniejszym lub większym stopniu uszkodzone zostały wszystkie budynki na Cytadeli i w jej najbliższej okolicy, najsilniej położony tuż obok X Pawilon. Zginęło 25 osób (w tym tylko 2 wojskowych), a 89 odniosło obrażenia. Byli to cywile, zatrudnieni w prochowni i zakładach mundurowych, oraz mieszkające w X pawilonie rodziny wojskowych, głównie kobiety i dzieci.
Na podstawie dość wątłych przesłanek, wybuch uznano za akt terroru i obarczono nim Komunistyczną Partię Polski, zaś o przygotowanie i kierowanie zamachem oskarżono przebywających już od sierpnia w więzieniu por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza. Zostali oni skazani na karę śmierci i choć ostatecznie zgodzono się na ich wymianę na osoby więzione w ZSRR, na punkcie granicznym Kołosowo obaj zostali zastrzeleni przez konwój.
W miejscu prochowni urządzono strzelnicę broni małokalibrowej.
Obecnie:
w tym miejscu znajdują się koszary i stołówka 3. batalionu zabezpieczenia Dowództwa Wojsk Lądowych.
