Budowa:
około 1685.
Pałac powstał w wyniku połączenia dwóch kamienic (wg A. Miłobędzkiego) lub w wyniku przebudowy przyulicznych oficyn dworu stojącego w głębi działki (wg Kwiatkowskiego).
Inwestorem przebudowy był Stanisław Kleinpoldt, który, nobilitowany na szlachcica małopolskiego, przyjął drugi człon nazwiska "Małopolski".
Przebudowa:
w 1696 podarowany przez kolejnego właściciela, biskupa warmińskiego Jana Zbąskiego, teatynom - dla których została w budynku urządzona kaplica według projektu Tylmana z Gameren.
W 1768 na sąsiedniej działce teatyni wznieśli kamienicę składającą się z dwóch części - późniejszych kamienic przy Długiej 8 i Długiej 10.
Uwaga: Według niektórych opracowań kamienica miała się składać z trzech części - trzecią miała być symetryczna do kamienicy przy Długiej 10 kamienica przy Długiej 8a - jednakże analiza planów Warszawy, do 1852 włącznie, nie potwierdza istnienia na tej części działki (należącej również do teatynów), trzeciej kamienicy.
Cały zespół budynków został sprzedany przez teatynów ok. 1785, kiedy to zakon opuścił Polskę.
Pałac i kamienice przeszły w ręce nowych właścicieli, przy czym według taryfy właścicieli z 1939 r. nastąpiło rozproszenie własności - wspólnego właściciela posiadała kamienica przy Długiej 10 i pałac przy Długiej 12, a kamienice przy Długiej 8 oraz wzniesiona w II połowie XIX w. kamienica przy Długiej 8a posiadały odrębnych właścicieli.
Zniszczony:
w czasie II wojny św.
