Architekci:
Artur Goebel i Józef P. Dziekoński.
Budowa:
1883.
Budynek powstał dla założonego przez Wojciecha Górskiego gimnazjum męskiego na podstawie projektu wyłonionego spośród 9 prac przesłanych na konkurs ogłoszony na łamach tygodnika "Kłosy". Wybrany projekt autorstwa Artura Goebela i Józefa Dziekońskiego został zrealizowany z późniejszymi poprawkami zasugerowanymi przez jury konkursowe.
Gmach oddano do użytku 1 lipca 1883.
Pierwotnie szkoła była budynkiem trzypiętrowym posiadającym trzy wejścia, w tym dwie bramy po bokach, od wewnętrznej strony prostopadłą do głównego gmachu oficynę oraz dziedziniec otoczony krużgankiem.
Na poszczególnych kondygnacjach znajdowały się m.in.: na parterze jadalnia-aula, sala gimnastyczna, kancelaria i mieszkanie odźwiernego; na 1. piętrze klasy lekcyjne i gabinet przełożonego; na 2. piętrze sale lekcyjne, gabinet z modelami, sala do rysunków, pracownia fizyczna i chemiczna; na 3. piętrze internat oraz sala chorych.
Nadbudowany:
w 1925 podwyższony o czwarte piętro gdzie umieszczono pracownię techniczną, geograficzną, fizyczną, chemiczną i do rysunków. W okresie międzywojennym powiększono także dziedziniec szkolny przez zakup przyległego placu na tyłach posesji Nowy Świat 43 i 45 (prawdopodobnie w tym samym czasie zlikwidowano otaczające go krużganki).
Okres II wojny św.:
we wrześniu 1939 w budynku mieścił się urząd kontroli korespondencji frontowej a od 8 września stacjonowało w nim wojsko.
Lekko uszkodzony w wyniku ostrzału artyleryjskiego. Po odremontowaniu wznowiono zajęcia lekcyjne, które z przerwami wynikającymi z warunków wojennych (kwaterunek wojsk, zarządzenia administracji szkolnej) - prowadzono do 1942.
Po zajęciu przez powstańców w nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 mieścił m.in. punkt opatrunkowy. 5 września zniszczony przez bombę lotniczą, ruiny pogrzebały wielu żołnierzy AK i cywilów ukrywających się w schronie w piwnicy szkoły.
Ruiny rozebrano po 1945.
