architekT:
Józef Szanajca
BUDOWA:
1930-1931
Budynek powstał w ramach inwestycji założonego w 1930 roku Stowarzyszenia Budowlano-Mieszkaniowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Kształt budynku dopasowany jest do geometrii prawie kwadratowej działki. Jeden z narożników został ścięty dostosowując bryłę do nieistniejącego dziś pl. Cecory (plac ten pojawiał się już na pierwszych planach urbanistycznych z początku lat dwudziestych i miał być jednym z wielu „wewnętrznych” placyków zaprojektowanych na zwieńczeniu osi osiedlowych uliczek wewnętrznych).
Modernistyczna, oszczędna w dekoracjach bryła była stylistyczną kontynuacją zabudowy wielorodzinnej tworzącej pierzeję ulicy Krasińskiego. Wewnętrzny dziedziniec posiadał starannie zaprojektowane elementy małej architektury dla mieszkańców (plac zabaw dla dzieci, niewielki brodzik, pawilon, ławki przy alejach, które miały być obsadzane rabatami kwiatowymi).
Przeznaczone dla robotników mieszkania miały niewielkie metraże, jednak wysokość czynszu powodowała, że były zbyt drogie dla pracowników fizycznych, w dużej mierze zostały więc zasiedlone przez rodziny urzędników.
zniszczenia:
Skrzydło od ulicy Popiełuszki zostało zburzone w 1944 roku.
odbudowa:
Skrzydło od ulicy Popiełuszki odbudowano znacznie zmieniając wygląd elewacji - okna o zróżnicowanym układzie i proporcjach zastąpiono powtarzalnym monotonnym rytmem. Balkonom nie nadano już charakterystycznych dla modernistycznej architektury zaokrągleń. Nie odtworzono także narożnych balkonów, które stanowiły charakterystyczny dla całego zespołu zabudowy detal.
