Architekt:
Sz. B. Zug (?).
Budowa:
pomiędzy 1772-82.
Przebudowana:
1846.
Podwyższona o jedno piętro przed Józefa Góreckiego . Właścicielami posesji byli wówczas Ludwika Eleonora z Lindów (córka Samuela B. Linde – autora 6-tomowego Słownika języka polskiego) oraz Józef Górecki.
Dwupiętrowy budynek, od strony Królewskiej był dziewięcioosiowy z trójosiowym lekko wystającym środkowym ryzalitem, w którym na parterze znajdowała się brama, a wyżej na obu piętrach – balkony z kratami. Budynek poprzez swą wysokość i wystrój był zharmonizowany z stojącym opodal budynkiem szkolnym gminy Ewangelicko-Augsburskiej (Królewska 19). Pomiędzy oboma budynkami znajdowała się ozdobna brama zamykająca aleję prowadzącą do kościoła Św. Trójcy.
W 1900, po śmierci Ludwiki Góreckiej, zgodnie z jej ostatnią wolą, posesja wraz z zabudowaniami przeszła na własność Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, którego gmach („Zachęta”) został wybudowany na sąsiedniej posesji, od strony Mazowieckiej. W 1902 gmach Zachęty powiększono od strony południowej poprzez wyburzenie części zabudowań na dawnej posesji Góreckich. Natomiast zrezygnowano z planowanego powiększenia północnej części Zachęty, a dawną kamienicę Góreckich gruntownie przebudowano i przeznaczono na dom dochodowy Towarzystwa.
Zniszczona:
w 1944 w czasie Powstania Warszawskiego, bądź po jego upadku.
Obecnie:
po wojnie ruiny kamienicy zostały rozebrane i w jej miejscu przez kilkadziesiąt lat stały garaże.
Dopiero w 1982 zrealizowano pierwotny zamysł Stefana Szyllera, dobudowując na miejscu kamienicy Góreckich północne skrzydło Zachęty.
