Pierwotnie:
na terenie posesji znajdował się drewniany dwór stolnika koronnego Krzysztofa Gembickiego, spalony w okresie potopu szwedzkiego. Częściowo na jego miejscu, przy udziale zachowanych fragmentów, wzniesiono w 1662 dwór sekretarza królewskiego, Stanisława Razickiego. Budowla wielokrotnie zmieniała właścicieli i ostatecznie przebudowano ją w latach 1739-1740 dla wojewody sieradzkiego Aleksandra Szembeka. Murowana budowla z oficynami i geometrycznym ogrodem nosiła cechy późnego baroku.
Rozbudowy:
- około 1755 dokonano rozbudowy pałacu o nowe skrzydła, z których wobec pierwotnych zamiarów zrealizowano tylko północne, połączone z piętrową kamienicą, która przejęła funkcję właściwej rezydencji. Całość zrealizowano dla Henryka Löhölffela, ojca Joachima Lelewela. Projektantem rozbudowy był Efraim Schröger;
- założenie stało się w 1787 roku własnością kupca Henryka Jarzewicza, z którym wiąże się przebudowa według projektu S.B. Zuga; obok wzniesienia piętrowego pawilonu wschodniego nadano wówczas frontowym budowlom elewacje w stylu wczesnego klasycyzmu;
- w 1849 budynki stały się własnością barona Stanisława Lessera.
W latach 1850-51 scalono i poddano przebudowie istniejące obiekty, tworząc wielofunkcyjny kompleks budowli należących do rodziny Lesserów; budowę nadzorował według własnego projektu architekt Jerzy Völck. Gmach, obok reprezentacyjnych apartamentów właściciela i tych przeznaczonych pod wynajem, mieścił biura kantorów bankowych Lessera i kancelarie konsulatów – Saskiego i Sasko-Weimarskiego, których zwierzchnikiem był sam baron.
W ramach zaprojektowanej przez Völcka przebudowy podwyższono o jedno piętro istniejące budynki, scalone przy pomocy nowej części – ulokowano ją pomiędzy wschodnim pawilonem z czasów Jarzewicza a dawnym pałacem Lelewela. Skomplikowana i bogata architektura głównej fasady gmachu cechowała się interesującym uwydatnieniem struktury przebudowanych budynków – wyraźnie odróżniała się część wschodnia, a śladem ryzalitu pałacowego stał się trójboczny wykusz fasady, zaopatrzonej w niespotykaną jak na owe czasy ilość balkonów i charakterystycznych dekoracji. Mimo przebudowy budynków frontowych, zachowano na zapleczu stary dwór Szembeka.
- w latach 1909-10 część kamienicy lesserowskiej przebudowano zgodnie z projektem K. Jankowskiego i F. Lilpopa, nadbudowując główny gmach o piętro (zachowując „monachijski” wystrój elewacji), oraz przebijając parter i piętro witrynami sklepowymi. Na zapleczu wystawiono 4-piętrowe oficyny, tworzące ciąg handlowy prowadzący do wyjścia przez kamienicę Długa 25.
Rozebrane / Zniszczone:
Dawny dwór Szembeka został rozebrany jeszcze przed 1939.
Całość zespołu została zniszczona w czasie II wojny św.
