Budowa:
1671
Budynek powstał dla Szpitala św. Łazarza.
Szpital założony został w 1591 pod nazwą Szpital Gnojników i był prowadzony przez Bractwo Miłosierdzia św. Łazarza powstałe w 1590 r.
Początkowo szpital działał w wynajętym przez bractwo domu na Nowym Mieście.
W 1595 szpital został przeniesiony do kamienicy u zbiegu ul. Piwnej i Wąskiego Dunaja (Piwna 53 róg Wąski Dunaj 3).
W 1670, wobec złego stanu technicznego budynku i zbyt małej powierzchni zdecydowano się wznieść nowy budynek przy ul. Mostowej.
Inna wersja historii szpitala:
- drewniany budynek szpitala został wzniesiony w latach 1591-1596 na posesji przy Mostowej, zastąpiony około 1621 budynkiem murowanym, rozbudowanym ok. 1630 i 1648.
Rozbudowa:
1675 - budowa i konsekracja kaplicy pw. św. Barbary - kaplica przylegała do prostokątnego budynku od strony wschodniej.
1762 - rozbudowa o nowe izby dla chorych
ok. 1765 wybudowano przyuliczny budynek przeznaczony na infirmerię, starszy budynek przeznaczono na przytułek i mieszkanie prowizora.
Pogarszające się warunki lokalowe, potwierdzone przez wizytującego szpital w 1829 r. cara Mikołaja I, doprowadziły do tymczasowego przeniesienia w 1832 szpitala do wynajętego, nowowzniesionego budynku przy pl. Trzech Krzyży 13 (w literaturze opisywanego jako budynek przy ul. Brackiej), skąd w 1841 przeniósł się do nowej siedziby przy ul. Książęcej 2 .
Budynek przy ul. Mostowej, po wyprowadzce szpitala, stał się kamienicą czynszową.
Zniszczony:
w 1944 r.
Mimo rozpoczętej odbudowy, ruiny rozebrane po 1953 r. w związku z projektem odsłonięcia widoku na Mury Starego Miasta.
