Budowa:
II połowa XVIII w. (?).
W tym okresie posesja należała do Andrzeja Szponholtza. Od strony ulicy stał na niej piętrowy, a w głębi posesji dwupiętrowy budynek.
Przebudowy:
w 1882 frontowy budynek został podwyższony przez Adolfa Schimmelpfenniga do wysokości dwóch pięter i otrzymał neobarokową, dość ciężkawą optycznie oprawę okien.
W okresie poprzedzającym I wojnę w kamienicy znajdował się popularny bar "Centralny", księgarnia Idzikowskiego, sklep papierniczy Piaseckiego, dom handlowy "Grafika", skład fortepianów oraz zakład krawiecki dla pań Gruszczyńskiego. W okresie międzywojennym znalazła się tu apteka i perfumeria braci Szamotulskich oraz księgarnia "Perzyński-Niklewicz".
W latach trzydziestych XX w. kamienica została podwyższona jeszcze o jedno piętro.
Odbudowa:
Po II wojnie św. niestarannie, dość schematycznie odbudowana w socrealistycznym stylu bez detalu architektonicznego do wysokości drugiego piętra.
