Budowa:
zapewne po 1750.
Około połowy XVIII wieku powstała tu okazała, górująca nad parterowym otoczeniem kamienica dla Adama Łodzi Ponińskiego, kuchmistrza koronnego. Ten pierwotnie rokokowy, dwupiętrowy budynek nakryty został mansardowym dachem. Dziwi badaczy Nowego Świata takie usytuowanie kamienicy, poza ówczesnym "centrum". Przed 1784 stała się własnością wojewody wołyńskiego, księcia Hieronima Sanguszki. W latach dwudziestych XIX wieku mieszkał w niej wojewoda, książę Maksymilian Jabłonowski.
Prawdopodobnie w końcu XIX wieku przeprowadzono "renowację" kamienicy wygładzając ściany elewacji, które wyjątkowo smutno wyglądały pozbawione rokokowych ozdób. W 1902 otwarto w kamienicy cukiernię "Louvre", urządzoną w stylu Ludwika XVI. W okresie międzywojennym na miejscu cukierni znalazła się filia Banku Zachodniego.
Odbudowa:
Budynek w czasie powstania warszawskiego uległ całkowitej zagładzie. W 1950 został odbudowany od podstaw pod kierunkiem Zygmunta Stępińskiego w późnobarokowym stylu.
