Budowa:
początek XX w..
Budynek wzniesiono w miejscu parterowego pawilonu wozowni saskiej z połowy XVII w., przebudowanego w 1836 (należącego do zespołu Kuźni Saskich. Od początku swojego istnienia mieścił Komendę Miasta - z początku rosyjską, w latach 1915-18 - niemiecką i od 1918 - polską.
Przebudowany:
W 1925 powiększono go o dwie osie, tym samym łącząc go z gmachem Najwyższego Sądu Wojskowego i domem oficerskim (dawnymi kuźniami saskimi). Nad frontonem nadbudowano attykę, zwieńczoną rzeźbionymi panopliami. Spośród innych modyfikacji warto wymienić również przebicie dodatkowych drzwi, służących zmianie warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza.
Ukończony w 1935 dom oficerski FKW w miejscu kuźni saskich wprowadził znaczny dysonans w architekturze całej pierzei - Komenda Miasta jakby zapadała się między dwa dominujące nad nią budynki. Fundusz Kwaterunku Wojskowego przystąpił więc do ponownej przebudowy Komendy, tym razem według projektu C. Przybylskiego, który w 1935 opracował plan regulacji całego Pl. J. Piłsudskiego. Prace ukończono 10 XI 1937 pod kierunkiem A. Sygietyńskiego, gdyż projektant zmarł w 1936. Po tej przebudowie budynek osiągnął kubaturę 4722 m3. Ścianę frontową na całej długości zwieńczyła potężna attyka z płaskorzeźbionym godłem państwowym i datą "MCMXXXVI". Dodanym w 1925 osiom, nadano formę ryzalitów i zwieńczono je rzeźbami lwów - pierwotnie projektowanych jako kroczące, ostatecznie leżących. Na tarasie przed głównym wejściem, kamienne słupki połączone łańcuchami zastąpione zostały takimiż kulami. Autorem wystroju rzeźbiarskiego był prawdopodobnie Mieczysław Lubelski.
W czasie wojny:
budynek zajęty został przez Wehrmacht, pełnił nadal funkcję Komendy Miasta - zniszczono wówczas Orła na attyce. Poważniejsze uszkodzenia nastąpiły w 1944.
Po wojnie:
zajęty ponownie przez Wojsko Polskie, odbudowany ok. 1951 według projektu Bohdana Pniewskiego, mieści do dnia dzisiejszego Dowództwo Garnizonu Warszawa, a także Ordynariat Polowy WP.
