Budowa:
rozpoczęta w 1593.
Budowę pałacu, z przeznaczeniem na siedzibę biskupów płockich, rozpoczął biskup Wojciech Baranowski. Jako późniejszy prymas zapisał w 1612 pałac kapitule gnieźnieńskiej z przeznaczeniem na mieszkanie prymasów.
Odbudowa:
zniszczony w czasie wojen szwedzkich odbudowany w latach 1666-76 według projektu Józefa Fontany.
Przebudowy:
- 1690-91 rozbudowa pałacu, być może według projektu Tylmana z Gameren,
- zniszczony w 1704, odbudowany według projektu J.Ch. Ceroniego,
- 1749-59 ponowna przebudowa, w stylu rokoko,
- 1777-84 rozbudowa pałacu według projektu E. Schrögera, a po jego śmierci Sz. B. Zuga. Pałac otrzymał nowy ryzalit środkowy z portykiem kolumnowy. Po obu stronach pałacu wzniesiono półkoliste skrzydła zakończone pawilonami. Na terenie ogrodu pałacowego wzniesiono również maneż (ujeżdżalnię).
W okresie Księstwa Warszawskiego pałac przeszedł na własność rządu. W późniejszych latach mieścił m.in. Komisję Rządową Wojny, Zarząd Inżynierii Wojskowej, Zarząd Artylerii.
W XIX w. pałac wielokrotnie przerabiano, dobudowano między innymi piętro na korpusem głównym, przebudowano maneż.
- 1925-27 adaptacja pałacu na siedzibę Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych (późniejsze Min. Rolnictwa i Reform Rolnych) według projektu Mariana Lalewicza. Przebudowano wtedy znacznie środkowy ryzalit. Prawdopodobnie w tym samym czasie rozebrano dawny maneż.
Zniszczony:
we wrześniu 1939.
Odbudowa:
rozpoczęta w 1949 według projektu Kazimierze Saskiego.
