Architekt:
Teofil Wiśniowski
Budowa:
1913/1914
Gmach składał się z pięciopiętrowego budynku frontowego połączonego poprzeczną oficyną z oficyną tylną. Na końcu działki, od strony Szkoły Sztuk Pięknych znajdowała się kolejna oficyna pięciopiętrowa oficyna. Budowa gmachu została sfinansowana przez Eugenię Kierbedziową. Od frontu nad wejściem umieszczono tablicę z napisem: „Dom Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego w Królestwie Polskim im. Stanisławów Kierbedziów”.
W budynku mieściła się siedziba Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego, hurtownia, biblioteka, sala odczytowa, warsztaty i stała wystawa przemysłu ludowego. W okresie międzywojennym działała tu szkoła instruktorów przemysłu ludowego, Wzorcownia Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, a także uruchomiono sklep i Centralę handlową przemysłu ludowego, której celem było rozszerzenie zbytu wyrobów przemysłu ludowego, oraz dostarczanie surowców i narzędzi pracy wytwórcom i ich zrzeszeniom.
Od 1929 r. w budynku mieściły się sale wystawowe Muzeum Przemysłu i Techniki.
Zniszczone:
w czasie II wojny św. budynki, a także mieszczące się w nich zbiory i warsztaty, uległy zniszczeniu.
Po 1945:
odbudowana została jedynie wolnostojąca oficyna tylna, w miejscu budynku frontowego powstał nowy gmach dla Wzorcowni Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, kontynuującej działalność przedwojennej Wzorcowni Urządzeń Ochronnych oraz Poradni Bezpieczeństwa Pracy i Przemysłu.
