Budowa:
w drugiej połowie XVII w.
Pałac należał do Stanisława Morsztyna, wojewody mazowieckiego, następnie przeszedł w ręce Stefana Bidzińskiego, wojewody sandomierskiego.
Przebudowa:
Od 1766 w rękach Andrzeja Młodziejowskiego, biskupa przemyskiego. Rozbudowany przed 1771, zapewne według projektu J. Fontany. Rozbudowano ryzality boczne w formę skrzydeł bocznych połączonych galerią arkadową podtrzymującą taras.
W latach 90-tych XVIII w. w pałacu mieszkał Józef Igelström - głównodowodzący wojsk rosyjskich w Polsce. W 1794, w czasie Insurekcji Kościuszkowskiej, rezydencja generała została zaatakowana i zniszczona.
Odbudowa:
w latach 1806-08 według klasycystycznego projektu Fryderyka Alberta Lessla dla nowego właściciela hr. Feliksa Potockiego. W latach 1808-11 wzniesiono skrzydła od strony Podwala.
Po 1818 w pałacu mieściła się Resursa Kupiecka, później przeniesiona do pałacu Mniszchów.
Zniszczony i odbudowany:
Spalony we wrześniu 1939, odbudowa zakończona w 1957 według projektu Borysa Zinserlinga.
Obecnie:
budynek był do ok. 2008 był siedzibą Państwowego Wydawnictwa Naukowego.
