Budowa:
I połowa XVIII w.
Pałac wzniósł Piotr de Riaucourt na miejscu drewnianego dworu powstałego pomiędzy 1650 a 1675.
Po 1762 na terenie ogrodu, przy ul. Długiej powstała oranżeria, która po przebudowie w 1790 stała się częścią kamienicy przy Długiej 25.
Przebudowa:
lata 80-te XVIII w. według projektu Dominika Merliniego dla Jana Borcha - właściciela pałacu od 1768.
Kolejni właściciele to cukiernik Ludwik Nesti, Karol Kerner a od 1837 rząd Królestwa Polskiego. W pałacu mieścił się przez kilka lat Instytut Aleksandryjski Wychowania Panien, a od 1843 mieści się w nim siedziba arcybiskupa-metropolity warszawskiego.
Zniszczony:
w czasie II wojny św.
Odbudowany:
w latach 1952-53 według projektu Stanisława Marzyńskiego.
