Architekt:
Tylman z Gameren.
Budowa:
około 1696-97 (1692-95).
Wzniesiony z inicjatywy królowej Marii Kazimiery na pamiątkę czynów wojennych Jana III Sobieskiego, na miejscu zniszczonych w czasie wojen szwedzkich zabudowań "Żupy Solnej".
Pięciokątny budynek zawierał głównie sklepy oraz mieszkania dla kupców, w jego skład wchodziła także kaplica Matki Boskiej Zwycięskiej.
Od 1738 własność Załuskich, w 1742 (?) powracający z zagranicy Józef Jędrzej Załuski otwiera bibliotekę, będącą zalążkiem późniejszej Biblioteki Załuskich przeniesionej do siedziby własnej przy Daniłowiczowskiej 14.
W 1745 (1742) do zabudowań Marywilu wprowadza się klasztor Panien Kanoniczek - Marywil został odkupiony od rodziny Załuskich w 1744 (1742) przed Antoninę Zamoyską i oddany kanoniczkom na własność.
Przebudowany:
Do 1807 na terenie Marywilu wzniesiono cztery dodatkowe kamienice.
Około 1817-21 wschodnie skrzydło Marywilu zostało przebudowane przez Ch. P. Aignera, który między innymi dodał arkady od strony domu Pod Kolumnami, oraz siedmiokondygnacyjną wieżę zwieńczoną gloriettą z zegarem.
W 1819 klasztor kanoniczek został przeniesiony do stojącego po drugiej stronie Senatorskiej kościoła pw. św. Andrzeja.
Rozebrany:
około 1825 w związku z budową Teatru Wielkiego.
