Ponieważ Warszawa czasów saskich nie miała fortyfikacji, a początki panowania Augusta II były burzliwe (wojna północna i domowa), król musiał mieć zapewnione bezpieczeństwo. Z tego powodu Ogród Saski został zamknięty od południa i zachodu murem, chociaż barokowe rezydencje z reguły nie posiadały fortyfikacji.
Budowę muru skończono w 1735 roku. Od strony zachodniej w murze znajdowała się brama, wzdłuż Królewskiej mur był wzmocniony pięcioma bastionami.
Jego obronna funkcja sprawdziła się podczas powstania kościuszkowskiego, 17 kwietnia 1794 roku. Opierając się o jego umocnienia, powstańcy odparli atak wojsk rosyjskich, nacierających od strony ul. Marszałkowskiej. Wojska te szły z odsieczą carskiemu ambasadorowi, którego eskorta broniła się na ul. Miodowej w d. pałacu Morsztynów przed oddziałami Kilińskiego.
Mur został rozebrany w 1817 a rok później na jego miejscu wzniesiono ogrodzenie z kraty żeliwnej.
plan Ogrodu z widocznym murem bastionowy i Żelazną Bramą  |
1771 źródło: "Atlas Historyczny Warszawy" |