Poniższy opis jest skrótem znacznie większego opracowania, które można przeczytać -> tutaj.
Budowa:
- po 1659 Krzysztof Zygmunt Pac buduje willę/pałacyk dla swojej żony w miejscu, gdzie prawdopodobnie mogły istnieć relikty willi królowej Bony Sforzy;
- lata 30 XVIII w. - powstaje pałac według projektu Józefa Fontany w wyniku rozbudowy, bądź budowy na miejscu poprzedniej willi.
Od 1767 w rękach króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Od 1768 w zabudowaniach wokół pałacu, a następnie także w pałacu działała Fabryka Porcelany a później fajansu. W tym okresie po drugiej stronie drogi wzniesiono budynek Młynka do "mielenia" gliny.
Po likwidacji manufaktury fajansów około 1783, w latach 1798-1808 pałac znajdował się w rękach księcia Józefa Poniatowskiego.
Przebudowa:
w 1818 nabyty przez rząd Królestwa Polskiego i przeznaczony na siedzibę Wielkiego Księcia Konstantego.
Przebudowany w latach 1819-22 według projektu Jakuba Kubickiego i pod kierunkiem Józefa Borettiego. W tym samym okresie nieopodal pałacu, po drugiej stronie Belwederskiej, wzniesiono stajnie i wozownie.
W latach 1915-18 Belweder stał się rezydencją Generalnego Gubernatora Warszawskiego Hansa Hartwiga von Beselera.
Od 1918 był własnością Naczelnika Państwa Polskiego, a w 1922 przeznaczono go na oficjalną rezydencję prezydenta RP.
Po Przewrocie Majowym w 1926 był siedzibą Marszałka Piłsudskiego, który kierował z niego państwem.
Po śmierci Piłsudskiego w pałacu umieszczono muzeum poświęcone Marszałkowi, a w 1938 nieopodal pałacu ustawiono Domek Magdeburski.
Po 1945:
przygotowany w 1944 do wysadzenia budynek przetrwał II wojnę św. i po odrestaurowaniu stał się siedzibą Prezydenta Bolesława Bieruta.
Po 1952 pełnił funkcję siedziby Przewodniczącego Rady Państwa, aby w III RP stać się Rezydencją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
W 1990 w podziemiu urządzono kaplicę, której wystrój zaprojektował Jerzy Kalina. Obecnie na tarasie od strony ogrodu stoją rzeźby 4 pór roku, ustawione niegdyś w ogrodzie przy Oranżerii Nieborowskiej.
