Architekt:
Jan Z. Deybel
Budowa:
lata 40-te XVIII w.
Pałac wzniesiony na posesji wcześniej zajętej przez dwór Sapiechów.
Główny wjazd na dziedziniec otoczony skrzydłami pałacu prowadził od strony ul Podwale. W późniejszym okresie przy ul. Podwale powstały dodatkowe oficyny.
Po 1804 r. w rękach kolejnych właścicieli.
Wielokrotnie przebudowywany, w XIX w. utracił swój reprezentacyjny charakter. Na środku dziedzińca pojawiły się zabudowania, jesienią 1910 r. rozbudowane, przez posiadające w pałacu swoją siedzibę Towarzystwo Akcyjne "T. Kowalski i A. Trylski", o halę pokazową maszyn rolniczych (do firmy należały także magazyny przy Al. Jerozolimskich 111, oraz w późniejszym okresie zabudowania przy Chmielnej 74).
Uwaga: hala na dziedzińcu jest przeważnie opisywana jako Wytwórnia Trumien Polskiej Spółki Blacharzy Chrześcijan - faktycznie spółka ta posiadała siedzibę przy Miodowej, jednakże nie jest pewne, czy kiedykolwiek zajmowała halę zbudowaną na salon pokazowy maszyn rolniczych.
Zniszczony:
we wrześniu 1939. Ruiny rozebrane w czasie okupacji - zachowany jedynie portyk od strony dziedzińca.
Odbudowany:
w latach 1947-1953 z umieszczeniem na zwieńczeniu elewacji rzeźb widocznych na XVIII-wiecznym obrazie Canaletta (przypuszczalnie będących jedynie fantazją malarza).
W budynku mieściło się Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, w późniejszym okresie biura Urzędu m.st. Warszawy
Przebudowa:
w latach 2019-2022 przebudowany wraz z sąsiednim pałacem Szaniawskich na ekskluzywny hotel.
